اقتصاد كشور اتريش در پايان جنگ جهاني دوم در وضعيت اسفناكي بود. صنايع زير ساختي بطور كل نابود شده و توليد بخش صنعت عملا به صفر رسيده بود
در سال 1948 برنامه مارشال طرح ريزي شد. هدف اين برنامه بازسازي اقتصادي مستقل و خودكفا بود
موتور محرك اقتصاد در سال هاي پس از جنگ بيش از هر چيز صنايع دولتي بود. در سال 1952 شيلينگ به ارزي با ثبات تبديل شده و اقتصاد در سال هاي پس از آن در دو زمينه اصلي رشد يافت. كارخانجات يكي پس از ديگري بازسازي و به مرحله توليد رسيدند و كيفيت در صنايع زير ساختي و نيز ساختمان سازي بهبود چشمگيري يافتند
يكي از مهم ترين فاكتورهاي موفقيت اقتصادي اتريش همكاري هاي تخصصي بود. همكاري مناسب مابين نمايندگان كارفرمايان و كارگران پايه و اساس حقوق و سرمايه گذاري مناسب شدند
جهش اقتصادي در اثر بحران نفت طي دهه 1970 به پايان رسيد
ورود به اتحاديه اروپا در سال 1995 براي اقتصاد اتريش طي ده الي پانزده سال اخير از اهميت ويژه اي برخوردار است