System partnerstwa gospodarczego i społecznego nazywany w skrócie „Partnerstwem społecznym” opiera się na zasadzie dobrowolności. Współpraca stowarzyszeń skupiających podmioty o tych samych interesach ma długą historię i jest w znacznym stopniu nieformalna i nieuregulowana prawnie.
Partnerstwo społeczne nie ogranicza się tylko do regulacji stosunków pomiędzy pracodawcami i pracownikami. Zawierane są także umowy zbiorowe pracodawców zrzeszonych w danej organizacji, w Izbie Gospodarczej oraz pracowników zrzeszonych w Austriackich Związkach Zawodowych. Według szacunków 90%-95% pracowników zatrudnionych w sektorze prywatnym objętych jest umową zbiorową.
Cechą szczególną austriackiego partnerstwa społecznego jest fakt, iż obejmuje ono właściwie wszystkie obszary polityki gospodarczej i społecznej. Dlatego też Austria podawana jest często jako przykład korporacyjności – skoordynowanego i powszechnego reprezentowania wspólnych interesów.
Cztery największe stowarzyszenia skupiające podmioty o tych samych interesach:
Organizacje te nie są jedynie stowarzyszeniami reprezentującymi te same interesy w podstawowym tego słowa znaczeniu, a więc organizacjami ustalającymi wspólne taryfy, skupiającymi lobbystów i świadczącymi usługi dla swoich członków. Są one także w różny sposób „zakotwiczone” w politycznym systemie Austrii. Podczas gdy Izby są ustawowymi przedstawicielami interesów danej grupy (z obowiązkowym członkostwem dla pracowników i pracodawców), Austriackie Związki Zawodowe są stowarzyszeniem, do którego przynależność jest dobrowolna.